Alarmbellen gingen af. Voor dat ik er goed en wel over nagedacht had, had ik de mail al verstuurd zonder dat ik erg in had. Verontwaardigd was ik. Geïrriteerd ook. Want ik had dit probleem al opgelost! Ik had er al over gebeld! Ik had er al actie op ondernomen! En nu begon diegene er weer over.
Zonder even een moment van rust te nemen, over nadenken hoe ik daarop zou reageren, keuze maken wanneer ik er op zou reageren, was de mail al verstuurd. Dat was niet handig misschien. Maar belangrijker nog was het signaal dat ik daardoor kreeg op dat moment in zag: Ik was overprikkeld.
Blijkbaar had ik op dat moment onbewust toch te veel gedaan of me te druk gemaakt over zaken of in mijn hoofd met te veel zaken tegelijkertijd bezig geweest. Oftewel dat gevoel van te veel op mijn bordje hebben. Ik zat in zo’n stadium waarin ik geleefd werd, in plaats van zelf het heft in handen nam. Hier blijken meer mensen af en toe last van te hebben.
Want het is een bekend fenomeen voor meer mensen. Dat moment waarop de telefoon gaat en je deze ‘moet; opnemen. Dat moment waarop je achter de computer werkt en een e-mail binnenkomt waardoor je deze ‘moet’ beantwoorden. Ik maak met opzet gebruik van het woord ‘moeten’ in deze want er zit geen ‘willen’ meer in. Het is een reactie en geen bewuste actie.
Dat moment waarop je met iets bezig bent en er gebeurt iets anders en je bent niet in staat om een keuze op dat moment te maken, ga ik mijn tijd daar nu insteken of straks maar je handelt al zonder na te denken… Dat is het moment waarop er ook bij jou een alarmbel mag afgaan.
Eigenlijk is het stress niveau in je lijf op zo’n moment gewoon iets te hoog. Zegt niets over een burn-out of dat je te veel doet, maar dat je in ieder geval automatisch in de overleef stand schiet. En dat is niet handig! Het maakt dat je niet kunt kiezen. En wanneer je niet kunt kiezen, doe je en reageer je zonder na te denken. Met soms gevolgen die je graag had voorkomen.
Veel mensen zullen zeggen; maar dat is toch normaal? Vooral met Facebook, Twitter, LinkedIn, allerlei apps op de telefoon, je moet toch direct reageren?! Het lijkt inderdaad wel of het tegenwoordig van je verwacht wordt, maar ja… wie bepaalt dat eigenlijk? Zij? Of jij? Vaak hebben ze dezelfde neiging om direct te reageren waardoor ze het ook van jou verwachten.
De keuze is aan jou:
– Reactief waardoor er soms een gevoel overheerst van geleefd worden (met alle vaak ongewenste gevolgen)
– of Proactief zodat je zelf bewust keuzes kunt maken.
Je raadt al waar mijn voorkeur naar uitgaat: Proactief. Waar kies jij voor?
