“Ik ben niet boos. Ik ben alleen teleurgesteld.” Wie heeft ooit bedacht dat het dan minder erg is?
De precieze periode weet ik niet meer, omdat ook ik sociaal aangepast gedrag ben gaan vertonen, maar lange tijd heb ik moeten aanhoren: “Doe niet zo boos!” Ik was daar enorm verbaasd over. Ik was niet boos, ik gaf alleen aan wat ik niet wilde. En dan was ik het kwijt.
Langzaamaan stopte ik met aangeven wat voor mij wel of niet oké was. Langzaamaan stopte ik ook met zichtbaar boos zijn. Nou ja, mijn gezicht sprak boekdelen maar ik zei het niet meer hardop. Dat was een van de bouwstenen voor mijn burnout: Niet meer ‘boos’ zijn.
Weet je wat het verschil is tussen boos en teleurgesteld zijn?
Wanneer je even schreeuwt, huilt, ruzie maakt, heftig reageert, geef je een duidelijke grens aan. Tot hier en niet verder. Vervolgens kalmeer je en is het weer voorbij.
Wanneer teleurgesteld zijn meer geaccepteerd is, schreeuwt het van binnen terwijl je doet alsof je kalm bent. Dit vreet aan je en gaat niet voorbij. Je reageert je af op de meest onhandige momenten terwijl je dat helemaal niet wilt.
Eigenlijk voel je een constante stress energie omdat je zo je best doet om de boosheid te onderdrukken. Boos zijn heeft een reden. De manier hoe dit te uiten is te leren.
In een samenleving waarin voornamelijk blije gevoelens geuit en doorleefd mogen worden (maar wel ‘normaal’ doen hè) , ontstaat er iets geks in ons systeem. Ons systeem heeft namelijk geen idee hoe het 1 emotie kan onderdrukken, dus dan maar allemaal.
Emotie is voor ons zenuwstelsel niets meer en niets minder dan energie. Dus als we 1 energievorm willen onderdrukken, wil ons zenuwstelsel daar best aan meewerken. Het ervaart alleen geen verschil in energievormen.
Ons brein daarentegen heeft daar hele duidelijke ideeën over, maar ja, die heeft niet zo heel veel invloed op het ‘hoe dan’. Ons zenuwstelsel weet echter dat emoties noodzakelijk zijn om te kunnen overleven, dus het begint heel rustig aan.
Wanneer we ergens geleerd hebben dat onze emoties uiten de kans op overleven verkleinen, ontstaat er steeds meer tegendruk vanuit ons brein. Ons systeem draait steeds een beetje meer de emotie kraan dicht. Er ontstaat echter een opstopping achter die kraan.
Het dicht draaien en dicht houden van die emotie kraan kost energie. Het voorbeeld wat ik wel eens gebruik is een kurk onder water houden. Er komt een moment dat de spieren pijn gaan doen en je los moet laten. Dan komt de kurk met alle kracht uit het water spatten. Met allerlei gevolgen.
Boosheid is 1 van de 4 basis energieën en gaat in mijn beleving om daadkracht voor bijvoorbeeld het aangeven van grenzen.
Boosheid is niet iemand de huid vol schelden.
Boosheid is ’tot hier en niet verder’.
Boosheid is ‘en nu ga ik er iets aan veranderen’.
Ik durf zelfs zover te gaan als dat boosheid in basis liefde voor jezelf is maar dat wij niet geleerd zijn op welke wijze we boosheid constructief kunnen inzetten.
Tegenwoordig associëren we boosheid met schreeuwen, jezelf verliezen, iemand anders bewust pijn doen of zelfs anderen de schuld geven. Sterker nog; het staat ook zo in het Nederlands woordenboek omschreven. Wanneer is besloten dat een emotie die zo natuurlijk is, alleen negatief kan zijn?
Welke woorden gebruik jij om boosheid te omschrijven;
boos, geïrriteerd, gefrustreerd, teleurgesteld, geërgerd, giftig, grimmig, kwaad, kregel, bars, onstuimig, nijdig, geprikkeld, toornig, verbolgen, verstoord, vertoornd, woedend, wrevelig, boosaardig, kwaadaardig, kwaadwillig, kwaadwillend, slecht, snood, verdorven, vijandig, zondig, verderfelijk, …
De snelste manier om boosheid te voorkomen: Oefenen in zeggen wat je denkt en voelt voordat de lading zo groot is dat je niet meer uit je woorden komt. En blijven ademen! In plaats van vastzetten.