“Een stap terug na een stap vooruit is geen ramp maar een cha-cha-cha.”
Verandering. Sommige houden ervan maar de meeste onder ons vinden het toch niet zo makkelijk als het lijkt. Vooral als de verandering niet door ons zelf wordt geïnitieerd. Dan levert het stress. Ja echt, dat gevoel van onbehagen en irritatie dat het (weer) niet gaat zoals jij dacht/wilt dat het gaat, dat is stress.
Begrijp me niet verkeerd; daar hoef jij je echt niet voor ziek te melden. Daar kunnen we in principe prima mee omgaan. Meestal hebben we wel geleerd om met verandering om te gaan (uitzonderingen daar gelaten).
Het wordt pas lastig als er een gevoel ontstaat dat de ene verandering na de andere plaatsvindt zonder dat je daar grip op hebt.
Moeder worden was zo’n moment voor mij. Hoe heerlijk ik het ook vond dat ik op mijn 43e toch nog moeder mocht worden, het feit dat alles in mijn leven van moment tot moment veranderde gaf stress. Dacht ik het weer onder ‘controle’ te hebben, veranderde het al weer. Ik had het zelf niet meer in de hand en had het gevoel dat ik geleefd werd.
Natuurlijk is dat ook zo want een kind heeft je als ouder nu eenmaal nodig. Het deed alleen iets geks in mijn systeem. Het gevoel geleefd te worden en alle lichamelijke klachten deden bij mij alle alarmbellen afvuren. Het deed me weer denken aan mijn ervaring zo’n 15 jaar geleden: mijn burn-out.
Nee, het was niet precies hetzelfde. Nee, ik had niet weer een burn-out, maar mên wat was het lastig om die angst van terugval los te laten. Zo heftig had ik het in jaren niet meer gevoelt. Bijzonder om dan ook ineens alle verhalen om je heen te horen van moeders met burn-outklachten en andere mensen die die angst voor terugval ervaren.
Ik had het geluk dat ik jaren kennis had opgedaan om hiervan weer te herstellen. Een belangrijk onderdeel daarvan was: De Controle Loslaten. ‘Pfff…. lekker makkelijk!”, hoor ik je zeggen. Noop! Niet makkelijk, wel noodzakelijk om te herstellen. Alleen dan kunnen we weer ontspannen… en de dans van verandering dansen.