Je kunt je pijn niet helen, wanneer je druk bezig bent deze voor anderen te verbergen.
Bijna de helft van de vrouwen (43%) geeft toe wel eens bij een psycholoog geweest te zijn. Bij de mannen is dit een derde (28%). Het toegeven dat je er wel eens bent geweest, is pas de laatste paar jaar meer geaccepteerd.
Toch durf ik te beweren dat er nog een hele grote groep niet toegeeft op zoek te zijn geweest naar hulp bij psychische klachten.
Sterker nog; ik durf te beweren dat een nog grotere groep niet eens bereid is toe te geven dat ze hulp NODIG hebben bij psychische klachten.
Hoe komt dat? Heel vaak hoor ik toch nog wel de kreet: “Ik ben toch niet gek.” Want dat is toch vaak nog de eerste gedachten als het gaat om op zoek gaan gaan naar hulp zoals bij een psycholoog.
Daarnaast is het ook vaak de geluiden die je hoort uit de groep mensen die wel op zoek zijn gegaan naar hulp.
Op de vraag of de psycholoog geholpen heeft, krijg ik regelmatig in mijn eigen praktijk antwoorden te horen die vallen onder de catogoriën:
a) het heeft totaal niet geholpen
b) het heeft een beetje geholpen
c) het heeft het veel erger gemaakt
d) ik voelde me er niet echt serieus genomen
Zet niet echt aan tot op zoek gaan voor hulp.
Er wordt vaak pas hulp gezocht zodra er lichamelijke klachten zijn ontstaan. Die zijn te zien. En dus hoef je niets meer uit te leggen. En het is meer algemeen geaccepteerd dat je voor een lichamelijke klacht hulp zoekt.
Helaas zijn de mensen met een burn-out vaak voorbij gegaan aan de (diverse verschillende vage) lichamelijke klachten. ‘Gewoon doorgaan’ want dat gaat vanzelf wel over.
Vervolgens ontstonden er psychische klachten zoals geen overzicht hebben, dingen vergeten, snel overprikkelt raken, ed. Dat is alleen nog geen reden om hulp te zoeken, toch?
Dus dan maar wachten het lichaam een algehele shut down afkondigt. Thuis zitten in de ziektewet omdat het lichaam niet meer in staat is om meest simpele taken uit te voeren.
En waar vraag je dan hulp bij? De lichamelijke klachten? De psychische klanten? De emotionele klachten? Of vind je nog steeds dat je het allemaal zelf kan?
Ik vermoed dat als we echt zouden stoppen met doen alsof er niets aan de hand is, dat we op veel hogere cijfers uitkomen van mensen die psychische hulp zoeken.
Degene die al een burn-out hebben gehad, beamen dit stuk voor stuk. Als ik maar eerder… dan had ik nu niet…
Ken jij die mensen in jouw omgeving die maar door blijven gaan, terwijl er al meer dan eens signalen waren dat het echt zo niet langer door kon gaan?
Stuur ze eens naar www.biancameijsen.nl/gratis-sessie voor minimaal 2 praktische concrete tips die direct helpen in hun situatie.
Want echt; Je kunt je een burn-out niet veroorloven!
(Bron cijfers: Psychologie Magazine)